Ad Corinthios Epistula I
Sancti Pauli Apostoli

XIII

   1 Si linguis hominum loquar et angelorum, caritatem au tem non habeam, factus sum velut aes sonans aut cymbalum tinniens.
   2 Et si habuero prophetiam et noverim mysteria omnia et omnem scientiam, et si habuero omnem fidem, ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum.
   3 Et si distribuero in cibos omnes facultates meas et si tradidero corpus meum, ut glorier, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
   4 Caritas patiens est, benigna est caritas, non aemulatur, non agit superbe, non inflatur,
   5 non est ambitiosa, non quaerit, quae sua sunt, non irritatur, non cogitat malum,
   6 non gaudet super iniquitatem, congaudet autem veritati;
   7 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
   8 Caritas numquam excidit. Sive prophetiae, evacuabuntur; sive linguae, cessabunt; sive scientia, destruetur.
   9 Ex parte enim cognoscimus et ex parte prophetamus;
   10 cum autem venerit, quod perfectum est, evacuabitur, quod ex parte est.
   11 Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus; quando factus sum vir, evacuavi, quae erant parvuli.
   12 Videmus enim nunc per speculum in aenigmate, tunc autem facie ad faciem; nunc cognosco ex parte, tunc autem cognoscam, sicut et cognitus sum.
   13 Nunc autem manet fides, spes, caritas, tria haec; maior autem ex his est caritas.